✅ به همت انجمن کتاب سیمرغ، جلسه حضوری با عنوان «نشستی با میخائیل بولگاکُف؛ نویسنده مشهور روسی» برگزار می‌شود.

🔷 در این نشست زهرا منصورزاده، مدرس و کارشناس ارشد زبان روسی و مصطفی بیان، داستان‌نویس حضور دارند و سخنرانی خواهند کرد. 

🔶 این نشست ادبی، دوشنبه ۱۵ فروردین ۱۴٠۱ از ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳٠ در پژوهش‌سرای سینا مسیح‌آبادی برگزار خواهد شد./ نیشابور، خیابان فردوسی‌شمالی، خیابان بهشت، پژوهش‌سرای سینا مسیح‌آبادی، طبقه دوم.

🖇 حضور برای همهٔ علاقه‌مندان آزاد و رایگان است.

📖 معرفی نویسنده

✍ میخائیل بولگاکف داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس مشهور روسی در سال ۱۸۹۱ در شهر کی‌یف کشور اوکراین به دنیا آمد. میخائیل بولگاکف در سال ۱۹۱۶ از رشتهٔ پزشکی فارغ‌التحصیل شد و کمی بعد به خدمت سربازی احضار شد. علاقهٔ شخصی او به ادبیات و زبان‌های خارجی سبب شد مطالعات گسترده‌ای هم در حوزه‌ی ادبیات داشته باشد. در دوران خدمتش بولگاکف برای درمان به یکی از روستا‌های شوروی فرستاده شد. بولگاکف خاطرات دوران خدمتش را در کتابی به نام «یادداشت‌های یک پزشک جوان» گردآوری کرده است. یک سال بعد از اتمام دانشگاهش #نقلاب روسیه (انقلاب ۱۹۱۷ روسیه) رخ داد. اکثر آثار او در دوران دیکتاتوری استالین اجازه چاپ نگرفت.

🔶 میخائیل بولگاکف در سال ۱۹۴٠ (در ۴۸ سالگی) براثر یک بیماری کبدی جان خود را از دست داد. پیکر او در مشهورترین قبرستان مسکو دفن شده است.

✍ اگر صادقانه و از نگاه تاریخی به قضیه نگاه کنیم؛ حاکمانِ روسیه (فرقی نمیکند تزار باشد یا حاکمان کمونیست شوروی و یا پوتین) برای ما همسایه ی پربرکتی نبودند. گویا ضرب‌المثل معروف «همسایه نزدیک، بهتر از برادر دور» است در مورد روس‌ها صدق نمی‌کند.

🔷 عقل بشر از درک اتفاقاتی که در مسکو رخ میدهد، در می‌ماند (صفحه۱٠۴ رمان قلب سگی). استالین ملقب به مرد پولادین، دومین دیکتاتور جنایتکار اتحاد جماهیر شوروی در فکر خلق انسان بود. باورش سخت است؛ اما واقعیت دارد! استالین و هم‌فکرانش خداناباور بودند. او و اتاق فکرش در تلاش بودند با آمیختن انسان و حیوان ارتش تولید کنند! 😂 آمیزش حماقت و تولید علم‌های غیرضروری و خودخواهانه!

🔶 وقتی «قلب سگی» را خواندم؛ به این نتیجه رسیدم میخائیل بولگاکف انسانِ بزرگی است. او در دوران استالین، با نوشتن رمان و داستان، رژیم ستمگر و دیکتاتور استالین را نقد و ماهیت آن را افشا کرد. نویسندگی در حکومت‌های دیکتاتوری پُر ریسک است؛ به خصوص وقتی نویسنده بخواهد ایدئولوژی و حکومت‌داری حاکمانِ زمان خود را نقد کنند.

🔷 وقتی اجازه انتشار قسمتِ سوم رمان «گارد سفید» را در روزنامه مسکو به میخائیل بولگاکف ندادند؛ سال بعد داستانش را روی صحنهٔ تئاتر برد. اتفاقا اجرای این نمایش با استقبال روبرو شد. حتی یک شب استالین به تئاتر هنری مسکو رفت و تئاتر «گارد سفید» را دید! همان نمایشی که یکسال قبل، مجوز انتشار نگرفته بود!

📰 در ویژه‌نامه‌ نوروزی دوهفته‌نامه «خیام‌نامه» می‌خوانید:

🖇 گزارش: با نوشتن نفس می‌کشند؛ مگر می‌شود مردم رنج را سانسور کرد؟ / گزارش نشست تخصصی در خصوص داستان‌نویسی مرتضی فخری با محوریت رمان اخیرش / ✍ #فروغ_خراشادی صفحه ۱٠

📰 #خیام‌نامه چهارشنبه ۲۵ اسفند ۱۴٠٠

مصطفی بیان، رئیس انجمن داستان سیمرغ نیشابور:

متاسفانه اکثریت همشریان اطلاع و شناختی نسبت به مفاخر معاصر ادبی شهرشان ندارند! نویسندگانی که در جامعۀ ادبی شناخته شده و مطرح هستند. کافی است نام شان را در جستجوگر گوگل سرچ کنید و شگفت زده شوید. نویسندگانی در این شهر داریم که کتاب آنها برگزیدۀ جوایز ادبی هستند و در جامعۀ ادبی کشور شناخته شده.

وظیفۀ «انجمن داستان سیمرغ» این است که با برگزاری نشست های ادبی و ارائه گزارش و معرفی آثار در رسانه های بومی و شبکه های مجازی، مفاخر ادبی معاصر را به همشهریان معرفی کند.

مرتضی فخری از بزرگان ادبیات داستانی معاصر شهرمان است که دستش را می بوسم. استاد فخری، آثار فراوانی دارد که من رمان «سی گاو» و «کفتار» را خوانده و لذت برده ام. رمانِ «کفتار» نامزد جایزۀ ادبی مهرگان شد. او در لابه لای داستان هایش از اسطوره و قصه های خراسان و نیشابور سخن می گوید و نمی گذارد این گنجینه های ادبی به فراموشی سپرده شوند. رمانِ شش جلدی «مردم رنج» جدیدترین اثر وی است که هشت سال عاشقانه، برای نگارش آن تحقیق کرد و رنج های بسیاری کشید. افسوس که مجوز چاپ را در سرزمینش ندادند!

ولی می شود «کلمه» و «داستان» را سانسور کرد!؟ می شود تصویر زیبای شیر دادنِ مادر به نوزاد را و یا مهر و محبت پدر و مادر در بوسیدنِ هم و به تصویر کشیدنِ آنچه که در جامعۀ امروز می بینیم و لمس می کنیم در «کلمه» سانسور کرد!؟ می شود از کودک همسری، همسرکشی، تجاوز، خشونت، فحاشی و فقر در داستان سخن نگفت!؟ روزنامه «آرمان ملی» در تاریخ پنجشنبه ۱۹ اسفند با تیتر درشت از «سرقت سنگ قبر» سخن می گوید! چگونه می شود در داستان از این دردها سخن نگفت! «داستان» در بطن جامعه و زندگی آدم ها شکل می گیرد. ما داستان می خوانیم تا به درک مان افزوده شود.

رمان «دیوید کاپرفیلد» چارلز دیکنز از رنج، فقر و وضعیت اجتماعی طبقات مختلف جامعۀ قرن نوزدهم انگلیس سخن می گوید و یا رمان «داستان دو شهر» از همین نویسنده از اشرافی گری و خشونت انقلابیونِ انقلاب فرانسه می نویسند و یا رمان «بینوایان» ویکتورهوگو به انقلاب فرانسه، سیاست و قضاوت های نادرست و ضد اخلاق می پردازد و جالب این است که همین رمان ها در کشورشان منتشر و پُرفروش می شوند و در نهایت در لیست مشهورترین عناوین ادبیات داستانی جهان قرار می گیرند! به یاد انتقاد استاد علی نصیریان از حذف بخش هایی از سریال میوه ممنوعه افتادم. استاد گفتند: «خیلی از صحنه ها حذف شد. آنجا که دختر (هانیه توسلی) می پرسد از این کارهایی که کردی پشیمان نیستی؟ حاج یونس (علی نصیریان) جواب می دهد که از این پشیمانم که چرا پیش تر از این عاشق تو نشدم. این عین کلام عطار در داستان شیخ صنعان است که حذف شد.»

آخرین نشست انجمن داستان سیمرغ نیشابور در سال ۱۴۰۰ و قرن چهاردهم

شنبه ۲۱ اسفند ۱۴۰۰ / خانه داستان سیمرغ

از سمت راست:

محمد حقیقت خواه، نویسنده و مدیر انتشارات سیمرغ خراسان، دکتر مهدی نوروز، نویسنده، پژوهشگر و مدرس دانشگاه و مصطفی بیان، داستان نویس و مدیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور

نشست رونمایی از رمان «راحله» اثر مرضیه سیفی؛ دوشنبه ۲۳ اسفند ۱۴۰۰٫ سالن وکیلی

نشست دیدار و گفت و گو با مرتضی فخری، نویسندۀ رمان شش جلدی «مردم رنج».

شنبه ۷ اسفند ۱۴۰۰ / خانه داستان سیمرغ

رمان «مردم رنج» (در شش جلد) که در ایران مجوز چاپ نگرفت به تازگی توسط انتشارات مهری لندن به چاپ رسید.

مرتضی فخری، متولد سال ۱۳۵۱ در نیشابور است. برخی از آثار این نویسنده همشهری، برگزیده جایزه ادبی واو و یا نامزد جایزه مهرگان شده است. از مرتضی فخری، بیش از ۱۰ رمان منتشر شده که مهمترین آنها «کفتار»، «سی گاو»، «مهبوط» و «گورکن» است.

علاقه مندان برای خرید کتاب در داخل و خارج از کشور می توانند به سایت انتشارات مهری مراجعه کنند.

https://www.mehripublication.com/

ایمیل:

SALES@MEHRIPUBLICATION.COM