نشست دیدار با ابوالفضل حسینی، داور جایزه ادبی مهرگان و قاسم کشکولی نویسنده رمان «این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد» برگزیده جایزه ادبی مهرگان در سال ۹۷ سه شنبه ۱۵ خرداد ۹۷ برگزار شد.
به گزارش ايسنا- منطقه خراسان، در این نشست قسمتی از رمان «این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد» توسط نویسنده خوانده شد؛ سپس مصطفی بیان، دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور، در ابتدای این جلسه گزارشی از فعالیت‌های سه ساله این انجمن را ارائه داد.
در ادامه ابوالفضل حسيني و قاسم كشكولي به پرسش‌هاي حاضران پاسخ گفت.
داور جایزه ادبی مهرگان با بيان اين كه ۲۸۵ رمان منتشر شده از سال‌های ۹۴ و ۹۵ به دبیرخانه جایزه ادبی مهرگان ارسال شد؛ به رمان «این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد» اشاره كرد و گفت: اول، کشش به خلاقیت در اکثر آثار وجود داشت. دوم، توجه به فرم و ساختار داستانی؛ سوم، توجه به محتوا و جهان بینی نویسنده، همچنین توجه به مسائل اجتماعی و تاریخی؛ چهارم نثر تمیز و سالم که مغلوب تکنیک نشده است و پنجم، رفتن به ریشه‌های روایی؛ این رمان اثری است که برای طرح مسائل عمیق ذهن و روان انسان معاصر و تصویر کردنِ فردیت انسان شهری به شدت متکی به فرم و ساخت است.
وي ادامه داد: همه چیز بر مدار ماجرای سقوط و مرگ رکسانا می‌چرخد اما در هر لایه‌ای از روایت ابعاد تازه‌ای از واقعیت آشکار می‌شود تا جایی که رویداد مرکزی اهمیتش را از دست می‌دهد و مخاطب در می‌یابد که سررشته واقعیت را در لایه‌های متعدد روایی پیدا کند.
حسيني افزود: مخاطب هر چه بیشتر جلو می‌رود با شبکه تو در تویي از روایت‌هایی که پیرامون یک رویداد تنیده شده‌اند، روبه رو می شود تا جایی که مرز واقعیت و خیال، عقل و جنون، امکان و وقوع، قطعیت و تردید در هم ادغام می‌شود و مسئله راوی تبدیل به مسئله انسان می‌گردد.
در ادامه قاسم كشكولي عنوان كرد: داستان کوتاه و رمان ایرانی به گمان من در حال حاضر شرایط خوبی دارد؛ من رمان‌نویس هستم. رمان‌نویس اندیشه‌اش را از دریچه کتابش می‌گوید. من به‌عنوان یک نویسنده ابتدا باید داستان بگویم. یک نویسنده باید بتواند حتی وقتی در مورد انتزاعی‌ترین مسائل، هم می‌نویسد آن را داستانی بنویسد.
وي اظهار كرد: من دوست دارم داستان‌های نویسندگان نیشابور را بخوانم و چیزی از داستان هایشان یاد یگیرم و غافلگیرم کنند.
كشكولي در بخش ديگري از صحبت‌هايش گفت: اين كه يك اثر در خارج از كشور منتشر شود، آن چنان اهميت ندارد به این دلیل که ما برای این جا داریم کتاب می‌نویسیم نه برای خارج از کشور. مخاطب ما این جاست.
وي بيان كرد: گویاترین چیز برای من اندیشه است که باید آن را داستان کنم و اين کار بسیار خطرناکی است به دلیل این که داستان حمال اندیشه می‌شود و بعد از آن مرحله مصالح را باید جمع آوری کرد شخصیت‌ها را شناسایی کرد؛ زمان و مکان را مشخص کرد و باید آن قدر روی این مصالح کار کرد تا خودشان را پیدا کنند. نویسنده باید اندیشه شخصی داشته باشد و رمان نویس باید اندیشه‌ای را برای خود شخصی سازی کند.