همه نوشته‌های mostafa bayan

کارگاه اقتباس در ادبیات داستانی

در انجمن داستان سیمرغ نیشابور برگزار شد.

کارگاه اقتباس در ادبیات داستانی

مهدی زارع داستان­ نویس، مدرس داستان و مدیر مرکز آفرینش­ های ادبی حوزه هنری استان سمنان به دعوت انجمن داستان سیمرغ، دو روز کارگاه داستان در نیشابور برگزار کرد.

این کارگاه دو روزه­ ی داستان، جمعه ۲۶ و شنبه ۲۷ بهمن سال جاری در موسسه­ ی نهال برگزار شد.

مهدی زارع، متولد سال ۱۳۶۰ در سمنان است. علاقه وی به داستان‌نویسی او را به کلاس‌های محمدحسن شهسواری در مدرسه رمان کشاند و همچنین از حضور اساتیدی چون فیروز زنوزی جلالی، ابوتراب خسروی، مجید قیصری، محمدرضا گودرزی، جواد جزینی و … نیز بهره برده است. وی در رشته روانشناسی عمومی تحصیل کرده است و هم‌اکنون مسئول آفرینش‌های ادبی حوزه هنری استان سمنان می‌باشد.

در این کارگاه دو روزه که به همت «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» برگزار شد؛ ۲۵ نویسنده و نوقلم حضور داشتند.

کارگاه اقتباس در ادبیات داستانی با حضور مهدی زارع

لطفا علاقه‌مندان برای آگاهی از شرایط حضور در کارگاه داستان به ادمین کانال تلگرامی انجمن داستان سیمرغ پیام بدهند.

 ظرفیت محدود

 نویسنده زمانِ خویش؛ نگاهی به آثار و اندیشه‌های بهرام صادقی

نویسنده زمانِ خویش؛ نگاهی به آثار و اندیشه‌های بهرام صادقی.

 مصطفی بیان / چاپ شده در روزنامه اطلاعات، پنجشنبه ۱۸ بهمن ۱۴٠۳ 

https://www.ettelaat.com/issue/1/28880/page/6

شیفتگیِ افسر انگلیسی به خیام و سعدی

شیفتگیِ افسر انگلیسی به خیام و سعدی

معرفی سفرنامه­ ی کاپیتان جان کامپتون پاین

سه ماه پیاده روی پاین در ایران در سال ۱۲۶۳ شمسی

مصطفی بیان / داستان­ نویس

چاپ شده در نشریه آفتاب صبح نیشابور / شماره ۱۳۳

جان کامپتون پاین، افسر انگلیسی و مولف کتاب حاضر، در پایانِ ماموریتش در هند قبل از بازگشت به وطن تصمیم گرفت به ایران سفر کند. سفر او به ایران در سال ۱۸۸۴ میلادی / ۱۲۶۳ خورشیدی مقارن با اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار بود. پاین می­ خواست از جنوب تا شمال ایران را در مدت سه ماه طی کند. سه ماه پیاده­ روی در ایران با هزینه­ ی شخصی. علاقه و اشتیاقِ این افسر انگلیسی این بود که پاین در زمانِ خدمتش در ارتش هند زبان هندی و تا حدودی زبان فارسی را فراگرفت. آموختنِ زبانِ فارسی باعث شد تا این افسر انگلیسی قبل از ورود به وطنِ خود سری به آرامگاه سعدی و خیام بزند. زیرا گلستان سعدی و رباعیات خیام را خوانده بود و به گمانِ خواننده­ ی این کتاب، این آشنایی برای پاین آن­قدر الهام­ بخش بوده که بخواهد آسمانِ صاف و بدون ابر سرزمین ایران را در سال ۱۸۸۴ تجربه کند.

جان کامپتون پاین، متولد سال ۱۸۵۷ است. در جنگ دوم افغان (۱۸۸۰ – ۱۸۷۸) که نبردی میان نیروهای انگلیس و افغان بود و دو سال به طول انجامید، جان پاین افسر انتقال نیروی ارتش بود. در سال ۱۸۸۱ به درجه­ی ستوانی ارتقاء یافت.

پاین در ابتدای دفتر خاطراتش می ­نویسد: …. دانلود کنید

اصلی ­ترین دلیلِ عدمِ تمایل نویسندگان به ورود به ادبیات جنگ، به نارضایتی از وضع موجود جامعه برمی­ گردد.

اصلی­ترین دلیلِ عدمِ تمایل نویسندگان به ورود به ادبیات جنگ، به نارضایتی از وضع موجود جامعه برمی­ گردد.

به بهانۀ حضور محبوبه حاجیان ­نژاد در نیشابور

مصطفی بیان / چاپ شده در نشریه آفتاب صبح نیشابور / چهارشنبه ۲۶ دی ۱۴۰۳

همزمان با هفتۀ کتاب و کتابخوانی به دعوتِ انجمن داستان سیمرغ، محبوبه حاجیان­نژاد به نیشابور آمد.

محبوبه حاجیان ­نژاد متولد سال ۱۳۶۳ و ساکن سمنان است. از وی یک مجموعه ­داستان با عنوان «ح دو چشم» و چهار رمان با عنوان­ های: «یاماها»، «بوماران»، «آسودگی» و «میحانه، میحانه» منتشر شده است.

مجموعه ­داستان «ح دو چشم» در سال ۱۴۰۰ نامزد جایزۀ ادبی جلال­ آل­ احمد شد؛ و همچنین رمان «بوماران» نیز در سال ۱۴۰۲ شایسته­ تقدیر جایزۀ ادبی قلم زرین و نامزد بهترین رمان دفاع مقدس معرفی شد. وی در سال ۱۳۹۷ مفتخر به دریافت نشان جایزۀ ادبی امیرحسین فردی از حوزۀ هنری تهران شدند.

حاجیان­ نژاد برای اولین بار به نیشابور سفر کرده است. صبح یکشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۳ به همراه محبوبه حاجیان­ نژاد و استاد حجت حسن ناظر، نویسنده و پژوهشگر فرهنگ و هنر از امکانِ تاریخی و فرهنگی نیشابور بازدید کردیم.

آنچه می‌خوانید گفت‌وگویی است با این نویسنده جوان و موفق سمنانی دربارۀ جهان داستانی ­اش.

چه چیزی باعث شده است که علاقه­ مند به نوشتنِ در حوزۀ ادبیات جنگ و دفاع مقدس باشید؛ چه عاملی شما را به این نوع ژانر ادبی می ­کشاند؟

جنگ همیشه از موضوعات مورد علاقه ­ی من برای نوشتن بوده. دلیلش شاید به تآثیرات عمیق و دنباله ­داری برمی­ گردد که جنگ در تمام ابعاد زندگی انسان­ ها در یک کشور به جا می­ گذارد. تأثیراتی که حتی گاهی تا نسل­ های بعد ادامه پیدا می­کند و زیست انسان­ های دوره­ای را که به ظاهر جنگ را درک نکرده­ اند نیز تحت تأثیر خود قرار می­ دهد. از سوی دیگر به نظرم همیشه جنگ موضوع جذابی برای نوشتن است. چون در جنگ موقعیت ­ها و شرایطی پیش می ­آید که در زندگی عادی کمتر با آن روبرو می ­شویم. موقعیت­ هایی که به شدت بر روح و روان، شخصیت، زیست و نگاه انسان­ ها اثر می­ گذارند. در جنگ بسیاری از مفاهیم ابعاد تازه و متفاوتی پیدا می­ کنند و گاهی به ماهیتی کاملاً متضاد با آنچه پیش از آن بوده ­اند، تبدیل می­ شوند و این درست همان چیزی است که نویسنده برای خلق جهان داستانی خود به آن نیاز دارد. چیزی که اگر نویسنده با چیره­ دستی از آن بهره بگیرد می ­تواند در عین اینکه داستانی با موقعیت­ های جذاب جنگ خلق می ­کند، دیدگاه­ هایی را مطرح کرده و به مفاهیمی دست پیدا کند که نه تنها محدود به موقعیت­ های جنگی نیستند بلکه در هیچ حصاری از زمان، موقعیت، مکان و شرایط نیز نمی­­­ گنجند و انسان هر عصر و هر زمان را با خود همراه می­ کنند.

چرا نویسندگان جوان و همچنین حرفه­ ای­ کمتر وارد ادبیات جنگ می­ شوند؟

به نظرم یکی از اصلی ­ترین دلایلی که برخی از نویسندگان تمایلی به ورود در حوزه­ ی جنگ و دفاع مقدس ندارند، به نارضایتی از وضع موجود جامعه برمی ­گردد. وضعی که حاصل از شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مملکت است. در ذهن عموم مردم و برخی از نویسندگان جوان و حتی نویسندگان باتجربه، نوشتن از جنگ و به طور خاص نوشتن از هشت سال جنگ تحمیلی ایران و عراق به معنای تآیید و حتی حمایت و رضایت از وضع موجود است. تا آنجا که گاهی نویسندگان این حوزه متهم به القابی مثل «نویسنده­ی حکومتی» و عناوینی از این قبیل می ­شوند. دلیل دیگر شاید وابسته به اقبال عمومی مردم باشد که در گذر از یک نسل به نسل دیگر تمایل به این نوع ادبیات کمتر می ­شود و به تبع آن برخی نویسندگان ترجیح می ­دهند با احتیاط بیشتری به این حوزه ورود کرده و بیشتر به دنبال سلیقه و علاقه­ ی عموم مردم و نسل جدید بروند تا مخاطب را بیشتر به اثر خود جذب کنند. دلیل دیگر دشواری­ های نوشتن در این حوزه است. نویسنده­ ی حوزه­ ی جنگ اگر بخواهد اثری درخور و شایسته خلق کند، برای درک موقعیت خاص و شگفت جنگ نیاز به تحقیق، پژوهش، مطالعه و گاهی تجربه­­ ی زیست ه­ای دارد که اثرش را برای مخاطب باورپذیر و ملموس کند.

فکر نویسنده شدن نخستین بار کی به ذهنتان خطور کرد؟

کتاب خواندن و ساعت­ ها غرق شدن در دنیای قصه­­ ها از تفریحات مورد علاقه ­ی من در کودکی بود. قصه­ ها ساعت­ ها ذهن مرا با خود درگیر می ­کردند. طوری که گاهی زمان و مکان فراموشم می­شد.  وقتی ده ساله بودم برای اولین بار بعد از خواندن یک کتاب قصه، احساس کردم میل عجیبی برای نوشتن یک داستان در من به وجود آمده. به گوشه­ ی خلوتی خزیدم و داستانی نوشتم. این اتفاق برای من بسیار جذاب و لذت بخش بود.  از همانجا دغدغه و رویای نوشتن مرا به دنبال خود کشاند و در هر دوره از زندگی به شکل و شمایلی در آمد و مرا به سمت و سویی کشاند تااینکه با نوشتن چند داستان و رمان مسیرم را هموار و روشن کرد.

ریشۀ یک ایده چگونه از داستان­ هایت در­می ­آید؟

من ایده­ های داستانی را به وقت نوشتن داستان پیدا نمی­کنم. بلکه آن­ها از قبل در ذهن من هستند. گاهی ذهنم از سال­ ها قبل با آن­ها درگیر بوده­ و بی­ آنکه قصد نوشتن داستانی درباره­ی آن­ها را داشته باشم، به آن­ها فکر کرده و با آن­ها زندگی کرده ­ام. ایده ­ها بیشتر در حین زندگی روزمره­ی شخصی و کاری، معاشرت با آدم­ها، سفر، مطالعه، در فراز و فرود زندگی شخصی، گشت و گذار در مکان­ ها و فضاهای مختلف به ذهنم خطور پیدا می ­کنند. به وقت نوشتن داستان ایده­ ی را که مناسب باشد انتخاب کرده و پر و بال می­ دهم و اینطور داستانم شکل می ­گیرد.

آیا برای نوشتنِ داستان صرفا حضور در کلاس­ های داستان­ نویسی کافی است؟

صرف حضور در کلاس ­های داستان قطعاً نمی ­تواند شرط تعیین کننده در نویسنده شدن یک فرد باشد. گرچه نمی­ توان تأثر و ارزش آن را انکار کرد. من سال­ ها قبل از حضور در کارگاه­ های نویسندگی داستان می­ نوشتم و داستان ­های من در جشنواره ­های زیادی حائز رتبه می­ شد. البته این موضوع به این دلیل بود که من علاقه­ زیادی به خواندن داستان داشتم و همین باعث شده بود به صورت ناخودآگاه برخی از اصول و تکنیک­ های نوشتن را رعایت کنم. با این وجود وقتی شرایط حضور در کلاس برای من فراهم شد، سطح داستان­ هایم تا حد زیادی ارتقا پیدا کرد و به جرآت می­ توانم بگویم شش ماه حضور منقطع و دوره­ای من در کارگاه­ های داستان برابری می­ کرد با چندین سال پی­ درپی نوشتن در خلوت و بر اساس تجربه­ خودم. از این رو همیشه معتقدم گرچه حضور در این کلاس­ ها، از کسی نویسنده نمی­ سازد اما اگر شرایط دیگر نویسنده شدن از قبیل استعداد، علاقه، پشتکار، استمرار و… مهیا باشد، می­توان گفت مسیر را تا حد زیادی روشن و هموار خواهد کرد.

آخرین کتابی که خواندید؟

آخرین کتابی که خوانده­ام رمان «نبودن» است از مهدی زارع. نویسنده­ای که در تمام این سال­ هایی که در مسیر نوشتن بوده­ ام، اولین و اثرگذارترین راهنما و استاد من در نوشتن داستان و رمان بوده است.

آیا برای فرزندانتان کتاب می ­خوانید؟

قطعاً برای فرزندانم کتاب می­ خوانم. همانطور که از کودکی­ شان این کار را کرده­ ام. و معتقدم خواندن کتاب در حالت کلی و داستان و قصه به طور خاص یکی از مؤثرترین راه­ ها برای پرورش ذهن و خلاقیت بچه­ه است و مهم­تر از این­ها راه درست زندگی را به آن­ها خواهد آموخت.

آیا اثر جدیدی هم در دست چاپ دارید؟

در حال حاضر در حال نوشتن رمانی هستم که به اتفاقات اجتماعی و تاریخی دوره­ای مهم در شهر سمنان می­ پردازد.

و سخن آخر؟

سخن آخر اینکه از شما ممنون و سپاسگزارم و امیدوارم نسل­ های بعدی با کتاب و دنیای قصه و داستان انس و الفت بیشتری از مردم زمانه ­ی ما داشته باشند.

رمان خیابان آکادمی در انجمن داستان سیمرغ نیشابور بررسی شد.

شامگاه سه‌شنبه چهارم دیماه ۱۴۰۳ نشستی با موضوع «بررسی رمان خیابان آکادمی» به همت انجمن داستان سیمرغ نیشابور در «نگارخانه پنجره» برگزار شد.

در این نشست که با حضور تنی چند از علاقه‌مندان ادبیات داستانی همراه بود، مجید نصرآبادی، مدرس داستان‌نویسی و منتقد به نقد اثر پرداخت. پونه شاهی، مترجم و داستان‌نویس؛ درباره ترجمه کتاب سخن گفت. مصطفی بیان، داستان‌نویس و موسس انجمن داستان سیمرغ نیشابور و علی ملایجردی، مترجم این کتاب نیز درباره اثر به گفتگو و تبادل نظر با حاضران پرداختند.

محور سخنان کارشناسان در مورد کیفیت ترجمه کتاب، موضوع رمان و ساخت و پرداخت آن؛ نقاط قوت و ضعف اثر و شاخصه‌های یک ترجمه خوب بود.

 این جلسه نقد و بررسی کتاب، با خواندن بخش‌هایی از رمان پایان یافت.

 نقد و گفت‌وگوی جمعی داستانِ «نگاه از پنجره» اثر اورهان پاموک در انجمن داستان سیمرغ نیشابور

از سلسله نشست‌های «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» اختصاص یافته است به نقد و گفت‌وگوی جمعیِ داستانِ «نگاه از پنجره» اثر اورهان پاموک از کتابِ «جفت شش» نشر گل آذین / شنبه ۲۴ آذر ۱۴٠۳

From the series of meetings of “Simorgh Neyshabur Story Society”, it is dedicated to the collective discussion of the story “Looking from the Window” by Orhan Pamuk.

۱۴ – ۱۲ – ۲۰۲۴

مصطفی‌ بیان دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور.

تصویر مصطفی‌ بیان دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور.

اثر و هدیه‌ی ارزشمند از خانم فرزانه خرمی، هنرمند نقاش و مدیر آموزشگاه منشور نیشابور

The picture of Mostafa Bayan, the head of the Simurgh Story Society.

The work of Farzaneh Khorrami, painter and director of the charter school

۲۰۲۴ / IRAN

توسط انجمن داستان سیمرغ نیشابور برگزار شد

توسط انجمن داستان سیمرغ نیشابور برگزار شد.

نشست نقد و گفتگوی جمعی دربارۀ رمان «گدا» اثر نجیب محفوظ

شنبه ۳ آذر ۱۴۰۳ / موسسه نهال / نیشابور

…..