نشست ادبی چرا نویسندگان خودکشی می کنند؟
برای نخستین بار در کشور به همت انجمن مردمی و مستقل داستان سیمرغ نیشابور نشستی با عنوان «چرا نویسندگان خودکشی می کنند؟» با حضور دکتر فریبرز استیلایی، مرتضی قربان بیگی، مصطفی بیان، مجید نصرآبادی و تعداد زیادی از داستان نویسان و علاقه مندان به داستان شهرستان نیشابور در عصر سه شنبه ۳۱ مرداد ماه در کتابکده فراندیشه برگزار شد.
این نشست ادبی با استقبال زیاد علاقه مندان قبل از آغاز جلسه روبروی شد و بیش از پنجاه نفر از داستان نویسان و علاقه مندان به حوزه ی ادبیات داستانی در سالن کتابکده فراندیشه گرد هم آمده بودند تا به موضوع دلایل خودشکی برخی از نویسندگان بپردازند.
فریبرز استیلایی، روانپزشک در ابتدای جلسه به موضوع دلایل خودکشی پرداخت و پاسخ داد که چرا انسان ها میل به مرگ دارند؟ او معتقد است که انسان زمانی میل به ادامه زندگی پیدا نمی کند که تصمیم به خودکشی می گیرد. استیلایی می گوید: «خودکشی، آخرین اثر ادبی یک نویسنده است.»
مرتضی قربان بیگی به دلایل محیطی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و غیره نویسندگان می پردازد و با اشاره به فیلم سینمایی «من یک فراری از یک گروه زنجیری هستم» توضیح می دهد که عوامل محیطی خیلی مهم تر و بیشتر از عوامل شخصی و فردی در خودکشی یک انسان نقش دارد. این مدرس ادبیات فارسی در ادامه به خودکشی صادق هدایت و غزاله علیزاده اشاره می کند و معتقد است که اعتراض این نویسندگان به عوامل محیطی و اجتماعی و سیاسی باعث از بین رفتن آنها شده است.
مصطفی بیان، داستان نویس، معتقد است که ما نمی توانیم به راحتی نویسندگان خود را متهم به ضعف اعتقادی و مذهبی، افسردگی و به بن بست رسیدن آنها کنیم و باید دلایل این کار را در زندگی و آثار نویسندگان بیاییم. وی در ادامه توضیح می دهد: «خودِ نوشتن یک نوع از جنون مزمن است که نویسندگان برخلاف مردم عادی به آن مبتلا هستند که به آن جنون نابغه ها می گویند و اگر این جنون از اراده خارج شود باعث مرگ خالق اثر می گردد.»
روز دوم تیر ماه سال جاری، خبر ناگهانی خودکشی «کورش اسدی» نویسنده ی رمان «باغ ملی» و مدرس داستان نویسی، جامعه ی ادبی کشور را در بهت و غم فرو برد. این بهانه فرصتی شد تا برای نخستین بار نشستی با عنوان «چرا نویسندگان خودکشی می کنند؟» در نیشابور برگزار گردد.