شنبه / ۳۱ تیر ۱۴۰۲ / خانۀ داستان سیمرغ
نهمین سالِ فعالیت «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» را در شرایطی آغاز می‌کنیم که حالِ من و شما و مردمِ سرزمینم خوب نیست. اگر از ما بپرسند که مهم‌ترین دغدغه‌ی شما چیست؟ قاعدتا می‌گوییم: تورم، گرانی، مسکن، بیکاری، خشکسالی، فرهنگ و غیره. شکی نیست، همه‌ی این موارد درست و مهم است.
استاد علی نصیریان، مدتی قبل در رسانه‌ای به اهمیت فرهنگ‌وهنر اشاره کردند و گفتند: «هنر و هنرمند شناسنامه‌ی یک ملت است.»
با توجه به اهمیت سخنِ استاد نصیریان، نیشابور که یکی از چند شهر مهمِ تاریخی و فرهنگی ایران‌زمین محسوب می‌شود و به دلیل قرار گرفتن در مسیر راه‌های عمده‌ی جهانِ شرق و غرب (جاده ابریشم) گذرگاه دانشمندان و ادیبانِ دو عالم، تفکرگاه عرفا و تفرجگاه هنرمندان بوده، بخشی از هویت فرهنگی ایرانیان است.
با توجه به این پیشینه‌ی تاریخی و میراث ارزشمند نیاکانمان، هیچ نشانه و علامتی در اعتلا و احیای جایگاه واقعی و در خور آوازه‌ی نیشابور نمی‌بینیم. با توجه به جمعیت شهرستان نیشابور، تعطیلی پردیس سینمایی شهر فیروزه با داشتنِ سه سالن، نداشتنِ سال تئاتر، تعطیل شدن شهربازی، تعداد کم کتابفروشی‌ها، بی‌توجهی به بناهای تاریخی (بنای باغ امین‌الاسلامی)، کم‌شور بودنِ بزرگداشت روز ملی عطار و خیام و همه‌وهمه نشان از ضعف مدیریت شهری است.
«انجمن داستان سیمرغ نیشابور»، به عنوان یک انجمن مستقل و مردمی معتقد است که فعالیت‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی باید توسط بخش مردمی و سازمان‌های مردم‌نهاد صورت بگیرد و این مهم، نیازمند اعتماد به مردم است. در کشورهای پیشرفته، تمام برنامه‌های فرهنگی توسط بنیادها، انجمن‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد صورت می‌گیرد و دولت نقش نظارتی دارد.
نمونه‌‌ی موفق مشارکت مردمی را می‌توان در دورانِ ریاست آقای عباس کرخی (رییس سابق اداره‌ی فرهنگ) ببینیم. در دوران ایشان و با مشارکت انجمن‌های مردمی، نیشابور در سال ۱۳۹۵ «پایتخت کتاب ایران» شد و همان سال نمایشگاه کتاب با حضور ناشران معتبر کشور مانند نیماژ، آموت و…. در نیشابور برگزار شد؛ همچنین ما در نیشابور چند روزی میزبان ۵٠ نویسنده و شاعر کودک‌و‌نوجوان بودیم. این همه، با مشارکت انجمن‌های مردمی و در نتیجه‌ی اعتماد رییس اداره‌ی فرهنگ به بخش مردمی بود.
کافی است به اهمیت سخن استاد نصیریان توجه کنیم، چرا که هنر و هنرمند شناسنامه‌ی یک شهر، یک استان و یک ملت محسوب می‌شود.
مصطفی بیان مدیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور / ۳۰ تیر ماه ۱۴٠۲