«در زندگی هرکس تنها یک نفر هست که آدم نامش را در لحظه‌ی مرگ فریاد می‌زند.» (ازمتن کتاب)
سال ۱۴٠۴ را با رمانِ «خیابان کاتالین» اثر ماگدا سابو نویسنده‌ی مجارستانی شروع کردم. او در میان نویسندگانِ مجارستانی با انتشار آثارش در بیش از چهل کشور و بیش از سی زبان رکورددار است.
ماگدا سابو، دکتری واژه‌شناسی داشت و از اعضای رسمی آکادمی علوم اروپا بود. سال ۲٠٠۷ در سنِ نود سالگی درگذشت.
چاپ ششم رمان «خیابان کاتالین» (۱۹۶۹)، سال گذشته با ترجمه‌ی نصراله مرادیانی توسط انتشارات بیدگل منتشر شد.
داستانِ «خیابان کاتالین» تاریخِ قرنِ بیستم مجارستان و شهر بوداپست و مردمان آن را در سه برهه‌ی پُر ماجرا و خونین نشان می‌دهد.
نویسنده در این داستان بیشتر به حوادث و اتفاقات سیاسی سال‌های پُرآشوب و تسلط فاشیست‌ها و حکومت استالینیست‌ها می‌پردازد و اثرات آن را بر سه خانواده نشان می‌دهد؛ دوره‌ی اول زمان صلح و زندگی عادی و بدون استرس شخصیت‌های داستان است و مجالی ایست برای خواننده تا با سه خانواده و خانه‌ی خیابان کاتالین که مانند بهشت و سرزمین آرزوهای آنهاست آشنا شود.
زمان دوم هنگامی است که جنگ دوم جهانی به مرزهای مجارستان و شهر بوداپست می‌رسد و اثرات نابود کننده‌ی خود را بر جا می‌گذارد.
زمان سوم هم پس از استقرار حکومت کمونیستی در مجارستان و راندن ساکنان خیابان کاتالین از خانه‌ی خود و زندگی مشترک آنان در یک آپارتمان است که اتفاقا منظره‌ای هم به همان خانه‌ی قدیمی و بهشت آرزوهای آنان دارد. (نماد در داستان)
زاویه دید کتاب گاهی اول شخص (از زبان نویسنده) و گاهی هم روایت سوم شخص است. و گاهی هم شخصی از دنیای مردگان روایت‌های خود را از زندگی قهرمان‌های داستان می‌گوید؛ افرادی که پس از آن فاجعه زندگیشان سرد و تاریک شده است.
#نکته_مهم یک سوم اولِ داستان خسته‌کننده است و اتفاقا پیشنهاد میکنم کتاب را زود رها نکنید. وقایع داستان و حوادثی که برای شخصیت‌های داستان رخ می‌دهد از نیمه‌ی دوم کتاب آغاز می‌شود.
مصطفی بیان دوشنبه ۴ فروردین ۱۴٠۴