سه شنبه شب، سوم دی ماه، یکصد و هفتاد و یکمین نشست از نشست های هفتگی انجمن داستان سیمرغ نیشابور به «شب احمد محمود» اختصاص یافت.
در این نشست دکتر مهدی نوروز، مصطفی بیان، سیده حدیث میرفیضی، سرور محمدی، علی ملایجردی، حسین شریفی و زهره محقق به بررسی داستان کوتاه «شهر کوچک ما» از مجموعه داستان «غریبه ها و پسرک بومی» پرداختند.
این نشست همزمان بود با سالروز تولد احمد محمود، داستان نویس معاصر ایرانی. «احمد اعطا» با نام ادبی احمد محمود، چهارم دی ماه سال ۱۳۱۰ در اهواز به دنیا آمد. پس از طی تحصیلات و کارهای مختلف چون کارگری – رانندگی و کارمندی به جریانات سیاسی کشیده شد. چندین بار زندان رفت. در طی این سال ها آثار فراوانی خلق کرد. معروف ترین رمان او «همسایه ها» در زمره ی آثار برجسته ی ادبیات معاصر ایران شمرده می‌شود.
احمد محمود زندگی مردم جنوب را با قدرت فوق العاده به تصویر کشیده است از این رو وی را می توان از پیشروان ادبیات اقلیم جنوب دانست.
به همت انجمن داستان سیمرغ نیشابور و همزمان با چهارمین سالگرد تاسیس این انجمن و با مشارکت کارگاه داستان سوم شخص اسفراین، نشست ادبی «شب داستان نویسان اسفراین و نیشابور» سه شنبه اول مرداد ماه ۱۳۹۸ در کتابخانه دکتر علی شریعتی برگزار شد.
در ابتدای این نشست، زهره محقق بعد از خوشامدگویی، گزارشی از فعالیت های انجمن داستان سیمرغ نیشابور را ارائه داد. سپس مصطفی بیان دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور با اشاره به فعالیت های کارگاه داستان سوم شخص اسفراین گفت : «دورادور با فعالیت های کارگاه داستان اسفراین آشنا هستم. دوستانِ خیلی خوبی در اسفراین دارم و با هم در ارتباطیم. به جرات می توانم اعتراف کنم که امروز اسفراین حرفِ اول داستان نویسی را در استان های خراسان شمالی، رضوی و جنوبی می زند و امکان ندارد در جایزه های ملی نام یک یا دو نویسنده اسفراینی را در مرحله ی پایانی یا بخش برگزیدگان ندیده باشم.»
بیان در ادامه گفت: «خیلی خوشحالم که داستان نویسان موفق اسفراینی در جمع ما حضور دارند و دعوت ما را پذیرفتند و به دیار عطار، خیام و مشکاتیان تشریف آوردند. این یک فرصت طلایی است که بتوانیم در کنار هم بنشینیم داستان بخوانیم و از تجربیات هم در پیشرفت داستان و داستان نویسی بهره ببریم.»
در بخش دیگری علی قربانی شیرازی، دبیر کارگاه داستان سوم شخص اسفراین ضمن ابراز خرسندی و تشکر از دعوت انجمن داستان نویسان نیشابور، گزارشی از فعالیت های شانزده ساله این کارگاه ارائه داد. در ادامه علیرضا بیدی از پایه گذاران کارگاه داستان سوم شخص اسفراین به تاریخچه این کارگاه از سال ۱۳۸۱ اشاره کرد و توضیح داد: «چهار کتاب از کارگاه داستان اسفراین منتشر شده است. کتاب های «آتشی هست در این خانه» گزیده آثار کارگاه داستان اسفراین به همت اداره ارشاد، «اجاق روشن» گزیده ی داستان های نخستین جشنواره داستان کوتاه خراسان شمالی، «در حوالی شایجان» داستان های برگزیده دومین جشنواره داستان کوتاه خراسان شمالی و کتاب «رنگین کمان فرهنگ ها» به همت کارگاه داستان به چاپ رسیده اند.»
در ادامه ی نشست ادبی «شب داستان نویسان اسفراین و نیشابور» مصطفی بیان، پونه شاهی و جواد زروندی از نیشابور و یوسف علی یوسف نژاد، مینا علیزاده، شیما محمدزاده و امین احمدی زاده از اسفراین قسمت هایی از داستان هایشان را برای جمع خواندند. در ادامه نقد و بررسی داستان های خوانده شده بخش پایانی این نشست ادبی بود. در این گردهمایی داستان نویسان اسفراین و نیشابور مسائل مختلفی از جمله این که همه می توانند نویسنده شوند، چگونه باید داستان بنویسند و راه های انتقال تجربه را مطرح کردند.
در بخش پایانی نشست ادبی «شب داستان نویسان اسفراین و نیشابور» به رسم یادگار از طرف انجمن داستان سیمرغ نیشابور مجموعه ای از آثار منتشر شده ی داستان نویسان نیشابور در ده سال گذشته به کارگاه داستان سوم شخص اسفراین تقدیم شد. همچنین بازدید از آرامگاه خیام و عطار هم از دیگر برنامه های «شب داستان نویسان اسفراین و نیشابور» بود.
نشست ادبی «بزرگداشت روز جهانی داستان کوتاه» در نیشابور
نشست ادبی «بزرگداشت روز جهانی داستان کوتاه» به همت انجمن داستان سیمرغ نیشابور ، سه شنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۷ با حضور مونا بدیعی جوان، نویسنده ی مجموعه داستان «وقتی پری ها عاشق می شوند» و برگزیده چهارمین جایزه داستان کوتاه سیمرغ در کتابکده فرّاندیشه، ساعت ۱۷:۳۰ تا ۱۹:۳۰ برگزار خواهد شد.
علاقه مندان به حضور در این نشست ادبی می توانند به بلوار فضل، نرسیده به خیابان خیام، جنب بستنی اسکار، طبقه دوم، کتابکده فرّاندیشه مراجعه کنند.
ورود برای عموم آزاد است.
نشست «گرامیداشت روز جهانی داستان کوتاه» در نیشابورنشست «گرامیداشت روز جهانی داستان کوتاه» در نیشابور
نشست نقد و بررسی رمان «بار هستی» اثر میلان کوندرا در کتابخانه دکتر علی شریعتی نیشابور برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) این نشست با عنوان «عصری با میلان کوندرا» به همت انجمن کتاب سیمرغ و با همکاری انجمن داستان سیمرغ نیشابور، عصر شنبه ۲۴ شهریور ۹۷ در سالن مرجع کتابخانه دکتر علی شریعتی برگزار شد.
در ابتدا مصطفی بیان با بررسی شخصیت های رمان بار هستی گفت: «شخصیت های این رمان محدود است. ما در این رمان چهار شخصیت اصلی به نام های توما، ترزا، سابینا و فرانز و دو شخصیت فرعی به نام های کارنین و مادر ترزا داریم. نویسنده در این رمان به بررسی و حلاجی تفکر و اندیشه شخصیت های متنوع داستانش می پردازد. شخصیت های غیرواقعی که در دنیای واقعی ما وجود دارند و ما در زندگی مان و محل کارمان آنها را می بینیم و برخورد می کنیم. رمان بار هستی، یک رمان فلسفی است که نگاه روانشناسانه همراه با نقد اجتماعی و سیاسی دارد. توما، یک جراح موفق و ساکن پراگ و منتقد کمونیست است. توما، همان میلان کوندرا می تواند باشد. کوندرا یک منتقد کمونیست بود که در دهه ی شصت میلادی به جنبش اصلاح طلبان حزب کمونیست چک پیوست و در نهایت به فرانسه تبعید شد. کوندرا در ابتدای داستان به تضاد فلسفه ی پارمنید و موسیقی بتهوون اشاره می کند. در حالی که پارمنید، تحسین کننده سبکی در زندگی است؛ موسیقی بتهوون تایید بر اهمیت و ارزش سنگینی روح دارد که یک ضرورت بشری است مثل دلهره ی ترزا از خیانت مداوم توما نسبت به او که ارزش سنگینی روح دارد.»
این داستان نویس و منتقد ادبی با اشاره به کتاب «نظریه رمان از رابله تا مارکز» اثر میلان کوندرا ادامه داد: «کتاب های زیادی پیرامون چگونگی نوشتن یک رمان منتشر شده است. این کتاب برای من اهمیت دارد زیرا نویسنده ی این کتاب، یک رمان نویس موفق است. او خالق رمانِ بار هستی است به همین دلیل اعتماد من را به خود جلب می کند. میلان کوندرا معتقد است؛ انسان در رمان حکم صادر نمی کند. فیلسوفانی که رمان می نویسند چیزی جزء رمان نویسان کاذب نیستند که تنها از فرم رمان بهره می برند تا ایده های خود را تشریح کنند. نه کافکا، نه کامو، هیچکدام نتوانسته اند چیزی را کشف کنند که رمان خود به تنهایی توان کشف آن را دارد.»
در ادامه این نشست مجید نصرآبادی گفت: «ریچارد رورتی، فیلسوف معاصر امریکایی، مقاله ای با عنوان هایدگر و کوندرا و دیکنز دارد. نویسنده در این مقاله می گوید فرض کنید همین امروز تمدن اروپا و امریکا که وام دار تمدن یونانی است به کلی همه ی آثار معنوی را از بین ببرد حالا مردمانی از افریقا می خواهند بیایند و ببیند چه شاخصه هایی در تمدن اروپا به حساب می آید؟ ریچارد رورتی توضیح می دهد اگر فرهنگ اروپا از بین برود آیا ما به واسطه ی نظریات فلاسفه می توانیم آرای فرهنگی اروپایی را شناسایی کنیم؟ خودِ رورتی پاسخ می دهد: نه! توضیح می دهد برای فرهنگ اروپا بهترین میزان و شاخصه های بررسی، آثار دیکنز است. در ادامه هم چند مثال از کتابِ هنر رمانِ میلان کوندرا می آورد که جایگاه رمان را برای انسان معاصر مشخص می کند.
کوندرا خودش را فیلسوف معرفی نمی کند. سعی می کند وضعیت ها و موقعیت ها را که انسان در آن گرفتار شده است برای ما به تصویر بکشاند و تک تک این وضعیت ها و موقعیت ها با استفاده از زبان و واژگان برای ما حلاجی می کند. ما اگر رمان بار هستی را خوانده باشیم یک دایره المعارفی از واژگان بسیار است. این واژگان بسیار ساده است مثل عشق، موسیقی. کوندرا به شدت بر زبان و معنای واژگان حساس است. نویسنده در این کتاب و اکثر آثارش سعی می کند به شدت واژه ها را مفهوم پردازی کند.»
این مدرس و پژوهشگر فلسفه و ادبیات ادامه داد: «بار هستی هم در صفحات ابتدایی و هم در صفحات انتهایی به یک شخصیت کلیدی اشاره می کند و آن شخصیت نیچه است. نیچه برای کوندرا یک شخصیت خاص و کلیدی است زیرا درونمایه بار هستی را بر این مبنا طرح ریزی کرده است که در ابتدای رمان برای خواننده آشکار می کند و آن بازگشت جاودانه همان است. آموزه بازگشت جاودانه همان، يكی از بنيادی ترين انديشه های فلسفی نيچه است. نویسنده در ابتدای اثر به مفهوم بازگشت ابدی اشاره می کند که از جانب نیچه مطرح شده است.
ایده بازگشت ابدی که نیچه در کتاب حکمت شادان در قطعه ی ۳۴۱ با عنوان سنگین ترین بار ارائه کرده است حتی در ظاهر کلام با آنچه که کوندرا نقل می کند، متفاوت است. کوندرا، کلام نیچه را این گونه تفسیر می کند که قرار است زندگی بارها و بارها تکرار پیدا کند و به نظر کوندرا این تکرار غیر ممکن است و هیچ تاثیری در رفتار ما ندارد، اما نیچه نه چنین تاکیدی بر زندگی دوباره دارد و نه مفسرین او چنین چیزی را تایید کرده اند. پس مقصود نیچه، آنچه که به غلط کوندرا به ما نشان می دهد، تکرار دوباره زندگی نیست تا اینکه در زندگی بعدی به اصلاح، رفتارهای خود بپردازیم، بلکه نیچه بر ما عیان می کند که «خواست ما بر بازگشت جاودانه همان» تعیین کننده است و می تواند این خواست، ناظری بر بازتاب عملکرد ما باشد.»
سی و دومین نشست تخصصی «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» در کتابکده فرّ اندیشه با عنوان «عصری با شوهر آهو خانم» برگزار شد.
نشست نقد و بررسی رمان «شوهر آهو خانم» اثر علی محمد افغانی، بعدازظهر سه شنبه ۱۳ شهریور ماه با حضور دکتر مهری امینی ثانی، سارا عیش آبادی، مریم حسینی، نشاط داودی، داستان نویسان و علاقه مندان به این کتاب برگزار شد.
این رمان در سال ۱۳۴۰ منتشر شد و در آن سال با استقبال بی نظیری در بازار کتاب ایران روبه رو شد. این کتاب در طول پنج دهه بیش از سی بار تجدید چاپ شده است و چندین پایان نامه و مقاله هم بر اساس آن نوشته شده است. همچنین فیلمی با همین عنوان در سال ۱۳۴۷ به کارگردانی «داوود ملاپور» ساخته شد.
«علی محمد افغانی» متولد ۱۱ دی ۱۳۰۳ است و هم اکنون ساکن امریکا است.
قاسم کشکولی نویسنده رمان «این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد» برگزیده جایزه ادبی مهرگان
نشست دیدار با ابوالفضل حسینی، داور جایزه ادبی مهرگان و قاسم کشکولی نویسنده رمان «این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد» برگزیده جایزه ادبی مهرگان در سال ۹۷ سه شنبه ۱۵ خرداد ۹۷ برگزار شد.
به گزارش ايسنا- منطقه خراسان، در این نشست قسمتی از رمان «این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد» توسط نویسنده خوانده شد؛ سپس مصطفی بیان، دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور، در ابتدای این جلسه گزارشی از فعالیت‌های سه ساله این انجمن را ارائه داد.
در ادامه ابوالفضل حسيني و قاسم كشكولي به پرسش‌هاي حاضران پاسخ گفت.
داور جایزه ادبی مهرگان با بيان اين كه ۲۸۵ رمان منتشر شده از سال‌های ۹۴ و ۹۵ به دبیرخانه جایزه ادبی مهرگان ارسال شد؛ به رمان «این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد» اشاره كرد و گفت: اول، کشش به خلاقیت در اکثر آثار وجود داشت. دوم، توجه به فرم و ساختار داستانی؛ سوم، توجه به محتوا و جهان بینی نویسنده، همچنین توجه به مسائل اجتماعی و تاریخی؛ چهارم نثر تمیز و سالم که مغلوب تکنیک نشده است و پنجم، رفتن به ریشه‌های روایی؛ این رمان اثری است که برای طرح مسائل عمیق ذهن و روان انسان معاصر و تصویر کردنِ فردیت انسان شهری به شدت متکی به فرم و ساخت است.
وي ادامه داد: همه چیز بر مدار ماجرای سقوط و مرگ رکسانا می‌چرخد اما در هر لایه‌ای از روایت ابعاد تازه‌ای از واقعیت آشکار می‌شود تا جایی که رویداد مرکزی اهمیتش را از دست می‌دهد و مخاطب در می‌یابد که سررشته واقعیت را در لایه‌های متعدد روایی پیدا کند.
حسيني افزود: مخاطب هر چه بیشتر جلو می‌رود با شبکه تو در تویي از روایت‌هایی که پیرامون یک رویداد تنیده شده‌اند، روبه رو می شود تا جایی که مرز واقعیت و خیال، عقل و جنون، امکان و وقوع، قطعیت و تردید در هم ادغام می‌شود و مسئله راوی تبدیل به مسئله انسان می‌گردد.
در ادامه قاسم كشكولي عنوان كرد: داستان کوتاه و رمان ایرانی به گمان من در حال حاضر شرایط خوبی دارد؛ من رمان‌نویس هستم. رمان‌نویس اندیشه‌اش را از دریچه کتابش می‌گوید. من به‌عنوان یک نویسنده ابتدا باید داستان بگویم. یک نویسنده باید بتواند حتی وقتی در مورد انتزاعی‌ترین مسائل، هم می‌نویسد آن را داستانی بنویسد.
وي اظهار كرد: من دوست دارم داستان‌های نویسندگان نیشابور را بخوانم و چیزی از داستان هایشان یاد یگیرم و غافلگیرم کنند.
كشكولي در بخش ديگري از صحبت‌هايش گفت: اين كه يك اثر در خارج از كشور منتشر شود، آن چنان اهميت ندارد به این دلیل که ما برای این جا داریم کتاب می‌نویسیم نه برای خارج از کشور. مخاطب ما این جاست.
وي بيان كرد: گویاترین چیز برای من اندیشه است که باید آن را داستان کنم و اين کار بسیار خطرناکی است به دلیل این که داستان حمال اندیشه می‌شود و بعد از آن مرحله مصالح را باید جمع آوری کرد شخصیت‌ها را شناسایی کرد؛ زمان و مکان را مشخص کرد و باید آن قدر روی این مصالح کار کرد تا خودشان را پیدا کنند. نویسنده باید اندیشه شخصی داشته باشد و رمان نویس باید اندیشه‌ای را برای خود شخصی سازی کند.
