گزارش تصویری از جشن آغاز یازدهمین سال فعالیت انجمن داستان سیمرغ نیشابور / شنبه ۲۱ تیر ۱۴٠۴ / موسسه مهرآیین.

…..

تقدیر از محسن درجزی در روز قلم
مصطفی بیان / داستان نویس
فرانسوی ها نویسنده ای دارند به نامِ «اُنوره دو بالزاک»؛ نویسنده ی قرن نوزدهم. منتقدها و علاقه مندان به بالزاک بر این باور هستند که اگر روزی به هر دلیلی شهر پاریس با خاک یکسان شود از روی رمان های بالزاک می توانند مجدد شهر پاریس را بازسازی کنند!
بالزاک نویسنده ی نامدار فرانسوی و از پیشگامانِ مکتب رئالیسم اجتماعی است. او با ذکر جزئیات در بناها، خیابان ها، پل ها و همچنین لباس های مردها و زنان در رمان هایش بسیار مشهور است. زیرا وی نویسنده ی جزئی نگر است و جزئیات را بسیار ظریف و با دقت در داستان هایش می آورد.
حالا چرا مقدمه ی یادداشتم را با آوردنِ نامِ بالزاک آغاز کردم؛ زیرا نمونه ی بارز از این شکل از نگارشِ داستان نویسی را ما در رمانِ «آشوب» اثر محسن درجزی داریم.
اگر می خواهیم بدانیم نیشابور در دوره ی پهلوی دوم به چه شکلی بوده و یا بخواهیم با بناها، خیابان ها و حوادثِ شهر نیشابور در آن دوران آشنا شویم؛ بهترین منبع، رمانِ «آشوب» است!
محسن درجزی به عنوان یک نویسنده ی نیشابوری، ماهرانه و هنرمندانه ادای دینی به دیار خود کرده است و نشانه هایی از نیشابور قدیم را در جای جای داستان آورده است: کاروانسرای شیردار، آب سلطان آباد (خیابان هفده شهریور)، فلکه شغال ها (میدان حافظ)، پی بره ( اواسط کوچه ی میرآبادی های فعلی، جنب میدان باغات)، هتل خیام (جنب بانک ملی مرکزی)، خیابان خاکی شمالی (خیابان فردوسی شمالی)، سینما ایران، کارخانه روغن نباتی، گاراژ رحیم زاده، امیران، خیام و….
داستان «آشوب»، پیرامون زادگاه خودِ نویسنده، نیشابور، نوشته شده است؛ و از نظر مضمون، مربوط به پایین ترین طبقات اجتماعی، یعنی فقر، فساد اخلاقی و قاچاق است.
رمان «آشوب» از نظر ایجاد ارتباط و عواطف عمیق عاشقانه بین شخصیت های اصلی داستان و از نظر اصول فن داستان نویسی، به عنوان یک «شاهکار ادبی»، نقطه عطفی در قصه نویسی «محسن درجزی» محسوب می شود.
«آشوب» نام دختری چشم آبی که در دل ها آشوب بر پا می کند و با قرار دادن آیینه مطمئن است که مردان جوان به خوبی او را مشاهده می کنند.
محسن درجزی، داستان نویس و نمایشنامه نویس، متولد سال ۱۳۳۰ در نیشابور است. از او پنج رمان با عنوان های : «سالهای درنگ»، «آشوب»، «غلام غلمان»، «سیب به سر» و «اسمی که هرگز پیدا نشد» منتشر شده است. شنبه ۲۱ تیر ماه سالِ جاری به بهانه ی روز قلم به همت انجمن های مردم نهاد شهرستان نیشابور و تعدادی از دوستداران قلم و کتاب از استاد محسن درجزی قدردانی شد.
داوری هفتمین جایزه داستان سیمرغ آغاز شد.
مهلت ارسال داستان برای شرکت در «هفتمین دوسالانه جایزه داستان سیمرغ»، یکشنبه ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۴ به پایان رسید.
در این مرحله، ۶۰۰ نویسنده از داخل و خارج از کشور داستان ارسال کردند. که بیشترین داستانها به ترتیب از استانهای تهران، خراسان رضوی، فارس، اصفهان، گیلان، خوزستان و کرمانشاه ارسال شده است. همچنین از کشورهای آمریکا، کانادا، آلمان، استرالیا، سوئد، اتریش، امارات و افغانستان داستانهایی به دبیرخانه این جایزه ادبی رسیده است.
مرحله اول داوری داستانهای ارسالی به «هفتمین دوسالانه جایزه داستان سیمرغ» آغاز شده و پیشبینی شده است که در نیمه اول شهریور ماه، اسامی راه یافتگان به مرحله نیمه پایانی این جایزه ادبی اعلام شود.
جایزه ادبیِ مستقل و مردمیِ «داستان سیمرغ» از سال ۹۴ به ابتکار «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» و با مشارکت بخش خصوصی پایهگذاری شد و هدف از برگزاری این جایزه ادبی، کشف، معرفی و تولید آثار خلاق و برتر داستانی است.
«هفتمین جایزه داستان سیمرغ» در دو بخش ملی (ویژه نویسندگان فارسی زبان) و منطقهای (ویژه نویسندگان نیشابوری) و با حضور شش داور مطرح کشوری برگزار میشود.
داستانهای رسیده در دو مرحله داوری میشوند و اسامی داستانهای رسیده به مرحله دوم، پیش از داوری نهایی در وبلاگ، اینستاگرام و کانال تلگرامی «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» با آدرس Simurgh_Dastan منتشر خواهد شد. در این دوره، سه داور در بخش هیئت انتخاب و سه داور در بخش هیئت داوری حضور دارند. در بخش هیئت انتخاب، سه نویسنده و صاحب نظر در زمینه ادبیات داستانی و نقد ادبی از نیشابور و خراسان رضوی حضور دارند و در بخش هیئت داوری از سه نویسنده مطرح کشوری دعوت شده است.
برای رعایت عدالت در داوریهای اولیه و نهایی و نیز رفع هر گونه شائبهای، آثار به صورت کدبندی شده در اختیار داوران قرار گرفته است و تا هنگام داوری نهایی، هیچکس از هویت نویسندگان آثار برتر، اطلاعی نخواهد داشت.
بر اساس فراخوان، جوایز این جایزه ادبی در بخش ملی، تندیس سیمرغ و جایزه ۲۰ میلیون تومانی به نفر برگزیده تعلق گرفته و به سه نفر شایسته تقدیر نیز لوح تقدیر و یک میلیون تومان اعطا میشود همچنین در بخش منطقهای (ویژه نویسندگان نیشابوری) به نفر برگزیده تندیس سیمرغ و ۱۰ میلیون تومان تعلق گرفته و به سه نفر شایسته تقدیر نیز لوح تقدیر و یک میلیون تومان اهدا میشود.
مصطفی بیان
مدیر انجمن و جایزه داستان سیمرغ نیشابور
شب سرای شاهینر برگزار میشود.
این نشست ادبی به همت انجمن کتاب سیمرغ، روز سهشنبه، ۱٠ تیر ماه ۱۴۰۴ از ساعت ۱۸ در موسسه مهرآیین واقع در بلوار امیرکبیر، امیرکبیر ۴ نبش امیرکبیر ۴/۵ برگزار میشود.
در این نشست مصطفی بیان و مریم حسینی دربارهی جدیدترین آثار این نویسندهی تُرک صحبت خواهند کرد.
سرای شاهینر، متولد ترکیه، ۴۱ ساله، لیسانس روزنامهنگاری و کارشناس ارشد سینما است.
رمانِ «پلهپله تنهایی» را در سال ۲٠۱۷ منتشر کرد. در سال ۲٠۱۸ برگزیدهی جایزهی ادبی اورهان کمال شد و بر اساس این داستان، نمایشی نیز در استانبول ساخته و اجرا شده است.
همچنین در سال ۲٠۲۲ برای نگارش رمانِ «اولکر آبلا» برنده جایزهی ادبی دویگو آسنا شد.
هر دو رمانِ «پلهپله تنهایی» و «اولکر آبلا» با ترجمهی مژده الفت توسط انتشارات برج منتشر شده است.
,,,,
گزارش تصویری از نشست انجمن کتاب سیمرغ
چهارصدوبیستوهشتمین نشست از سلسله جلساتِ هفتگی انجمن کتاب سیمرغ اختصاص یافت به «شب سرای شاهینر»، نویسندهی معاصر ترکیه؛ با حضور مصطفی بیان و مریم حسینی.
این نشست، شامگاه سهشنبه ۱٠ تیر ۱۴۰۴ ماه در موسسه مهرآیین برگزار شد. در این نشست ادبی، مصطفی بیان دربارهی رمانِ «پلهپله تنهایی» و مریم حسینی دربارهی رمان «اولکر آبلا» صحبت کردند.
سومین شماره ویژهنامه ادبیات داستانی «سیمرغنامه» در قالب ضمیمه نشریه آفتاب صبح نیشابور، به همت انجمن داستان سیمرغ نیشابور، با همکاری نشریه آفتاب صبح نیشابور منتشر شد.
در مقدمه این ویژه نامه میخوانیم: «شماره ی سوم ویژهنامه ی سیمرغ نامه منتشر شد؛ دفتری برای داستان و نقد داستان برای بچههای نیشابور که به همت انجمن داستان سیمرغ نیشابور و همکاری نشریه ی آفتاب صبح نیشابور منتشر میشود؛ قرار است سیمرغنامه، آگاهی نو و تلاشی برای امتداد این راه بلند ادبیات داستانی نیشابور بزرگ باشد. امیدواریم بتوانیم روزی کتابِ سیمرغ نامه را منتشر کنیم.
«سیمرغنامه» دعوت به داستان خواندن است.
در این شماره داستانهایی از جوانانِ نیشابوری: محمدرضا سلامتی، سمیه کاتبی، عالمه امیری، مریم حسینی و فاطمه رضایینیا به همراه نقد آنها منتشر کردیم؛ همچنین در این شماره مصاحبهای داشتیم با رماننویسِ مطرحِ نیشابور و نیز کشورمان، مرتضی فخری، درباره ی جهانِ داستانیاش.»
سومین شماره ی ویژهنامه ادبیات داستانی «سیمرغنامه» به سردبیری حسن خواجویی و دبیری مصطفی بیان در بخش داستان در ۲۰ صفحه منتشر شد.
دانلود رایگان
…..
……
///
نشست ادبی «شب رمان نخجیر» با حضور نویسندۀ رمان و به همت انجمن کتاب سیمرغ نیشابور برگزار شد.
چهارصدو بیست و دومین نشست از سلسله نشست های انجمن کتاب سیمرغ به جدیدترین اثر مصطفی بیان، داستاننویس، روزنامه نگار ادبی و موسس انجمن داستان سیمرغ نیشابور پرداخته شد.
این نشست ادبی، شامگاه سه شنبه ۱۹ فروردین ماه سال جاری در موسسه فرهنگی مهرآیین با حضور علاقه مندان به داستان و رمان برگزار شد.
در این نشست، مجید نصرآبادی، نویسنده، منتقد و مدرس داستان و امیرحسین روح نیا، نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر دربارۀ رمانِ «نخجیر» اثر جدید مصطفی بیان سخنرانی کردند.
در پایان این نشست، مصطفی بیان به دلایل و اهمیت نگارش این اثر ادبی پرداخت.
در پشت جلد رمان نخجیر آمده است:
داستان «نخجیر» در ژانرِ ماجراجویی فانتزی و حماسی است. وقایع داستان بینِ جهان واقعیت و تخیل رخ می دهد.
حوادث این داستان در پنج روزِ آغاز جنگ ایران و عراق روی می دهد. ایران به سرعت مورد تهاجم بعثی ها قرار می گیرد. نیروهای پلید قصد تصرف تهران را دارند. اما داستان با ورود تیزپروازان نیروی هوایی ارتش ایران به اوج خود می رسد. «نخجیر»، داستانِ یکی از تیزپروازان آسمان ایران است.
«در زندگی هرکس تنها یک نفر هست که آدم نامش را در لحظهی مرگ فریاد میزند.» (ازمتن کتاب)
سال ۱۴٠۴ را با رمانِ «خیابان کاتالین» اثر ماگدا سابو نویسندهی مجارستانی شروع کردم. او در میان نویسندگانِ مجارستانی با انتشار آثارش در بیش از چهل کشور و بیش از سی زبان رکورددار است.
ماگدا سابو، دکتری واژهشناسی داشت و از اعضای رسمی آکادمی علوم اروپا بود. سال ۲٠٠۷ در سنِ نود سالگی درگذشت.
چاپ ششم رمان «خیابان کاتالین» (۱۹۶۹)، سال گذشته با ترجمهی نصراله مرادیانی توسط انتشارات بیدگل منتشر شد.
داستانِ «خیابان کاتالین» تاریخِ قرنِ بیستم مجارستان و شهر بوداپست و مردمان آن را در سه برههی پُر ماجرا و خونین نشان میدهد.
نویسنده در این داستان بیشتر به حوادث و اتفاقات سیاسی سالهای پُرآشوب و تسلط فاشیستها و حکومت استالینیستها میپردازد و اثرات آن را بر سه خانواده نشان میدهد؛ دورهی اول زمان صلح و زندگی عادی و بدون استرس شخصیتهای داستان است و مجالی ایست برای خواننده تا با سه خانواده و خانهی خیابان کاتالین که مانند بهشت و سرزمین آرزوهای آنهاست آشنا شود.
زمان دوم هنگامی است که جنگ دوم جهانی به مرزهای مجارستان و شهر بوداپست میرسد و اثرات نابود کنندهی خود را بر جا میگذارد.
زمان سوم هم پس از استقرار حکومت کمونیستی در مجارستان و راندن ساکنان خیابان کاتالین از خانهی خود و زندگی مشترک آنان در یک آپارتمان است که اتفاقا منظرهای هم به همان خانهی قدیمی و بهشت آرزوهای آنان دارد. (نماد در داستان)
زاویه دید کتاب گاهی اول شخص (از زبان نویسنده) و گاهی هم روایت سوم شخص است. و گاهی هم شخصی از دنیای مردگان روایتهای خود را از زندگی قهرمانهای داستان میگوید؛ افرادی که پس از آن فاجعه زندگیشان سرد و تاریک شده است.
#نکته_مهم یک سوم اولِ داستان خستهکننده است و اتفاقا پیشنهاد میکنم کتاب را زود رها نکنید. وقایع داستان و حوادثی که برای شخصیتهای داستان رخ میدهد از نیمهی دوم کتاب آغاز میشود.
مصطفی بیان دوشنبه ۴ فروردین ۱۴٠۴